(944) یادداشت هواداری؛ اختصاصی برای روزنامه استقلال جوان (10 تیر 96)

با تعویق مصلحتی و یک هفته ای آغاز فصل جدید و گذر زمان تا شروع واقعی لیگ تنها 4 روز باقیمانده است، چهار روزی که برای باشگاه استقلال و تیم استقلال و هواداران آنقدر زود و مثل برق و باد خواهد گذشت که به سان 4 ساعت خواهد بود.استقلال هنوز تمام یاران خودش را نشناخته است، تعداد بازیکنان تازه وارد هنوز در هیات فوتبال ثبت قرارداد نکرده اند، تمدیدی ها هم همین طور، کادر فنی تنها چند روز است که دستیاران خارجی اش را شناخته و کنار خود می بیند و تنها تا شروع فصل جدید 4 روز باقیمانده است.هفته های سخت و سنگین ابتدایی و بازی برابر نفت آبادان و ملوان و سپاهان در سه هفته اول فصل خیلی زود آبی پوشان را وارد کوران مسابقات می کند به طوری که وقت و زمان برای ارزیابی و شناخت تیم وجود ندارد، از سویی دیگر از دست دادن هر امتیازی در این هفته های ابتدایی می تواند تاوان سختی داشته باشد.باشگاه استقلال این فصل که از مدیریت گرفته تا کادرفنی و نیمکت اش و همچنین بازیکنان یک خانه تکانی اساسی داده است حال با مدیریت جدید و کادر فنی تازه وارد و بازیکنانی که برای اولین بار قرار است با پیراهن آبی فصل جدید را استارت بزنند نیاز به توجه بیشتر دارند.این روزها هیچ صدایی از مدیریت باشگاه شنیده نمی شود، درست برعکس مدیریت های گذشته که عشق مصاحبه بودند و هفته ای نمی شد که از آنها در خبرگزاری ها و کانال ها و شبکه های تلویزیونی مصاحبه ای منتشر نشود. شاید اگر به اندازه مصاحبه هایی یا وعده هایی که انجام می دادند می توانستند کاری مثبت ترتیب دهند حال اوضاع باشگاه و تیم استقلال بسیار بهتر و آرام بخش تر از اینها بود.اما آقای خطیر انگار برعکس مدیران گذشته روش سکوت را در پیش گرفته است و انگاری نه علاقه ای به مصاحبه دارد، نه علاقه ای دارد (944) یادداشت هواداری؛ اختصاصی برای روزنامه استقلال جوان (10 تیر 96)...

۱۷ مرداد؛ روز خبرنگاران بی ادعایست که عاشق خبر رسانی هستند..روز قلم بدستانی است که عاشق گرفتن قلم در دستان خودشان هستند حتی در این وادی مجازی و مجازی بازی و قلم را دوست دارند.روز افرادی است که کم دیده می شوند اما همه را درنگاه ها وارد می کنند، به همه اجازه خودنمایی و عرض اندام می دهند.17 مرداد تنها یک روز نیست، یک هفته است، یک ماه است و یک سال... تنها در یک روز خلاصه نمی شود.هر 365 روز سال حتی ایام تعطیلش با خبرنگار عجین است.. هر 53 هفته سال، هر 12 ماه سال... و این خبرنگار است که می سوزد اما از بقیه خبر می سازد.حرمت این قلم، حرمت این خبر، همچنان آنقدر پابرجاست که خیلی ها حتی اجازه دروغ پراکنی، اجازه خلاف نگاری، اجازه فریب اذهان را برای نگاه بیشتر، برای معروفیت بیشتر به خود نمی دهند.و همچان این قلم است که با همه نداری ها همچنان باقی است، چون قلم به دست قلم بدست است و هرگز از بین نمی رود تا زمانی که قلم بدستانی هستند که آن را سراپا نگه داشته اند.17مرداد یک روز نیست، اما به همین مناسبت این روز و مناسبت را به تمامی اهالی قلم، اهالی دوربین و خبررسانی و خبرنگاری تبریک و تهنیت عرض می کنم و امیدوارم که قلم و حرمت آن همچنان حفظ شود و ادامه دار باشد حتی در این وانفسای مجازی و مجازی بازی برای مشهوریت و معروفیت بیشتر عده ای... . (944) یادداشت هواداری؛ اختصاصی برای روزنامه استقلال جوان (10 تیر 96)...

(944) یادداشت هواداری؛ اختصاصی برای روزنامه استقلال جوان (10 تیر 96)...

هوادار استقلال کاری ندارد که مدیریت تغییر کرده است و چه شخصی جانشین مدیر قبلی شده است، هوادار کاری ندارد که نیمکت تیمش نسبت به فصل گذشته تغییر کرده است و در این فصل پیش رو همچنان با یک مدیر جدید و کادر فنی جدید تیمش راهی لیگ خواهد شد.در واقع هوادار از تفکر پوسیده و تبعیض کارانه بالادستی ها نسبت به تیم محبوبشان به فغان آمده اند و چاره کار اصلی را نه در تغییر مدیریت می بینند و نه تغییر کادر فنی و آن چیزی که باید تغییر کند تفکر غلط و غیر عادلانه و تبعیض گونه این افراد است.هوادار استقلال در فصل های ناکامی مدتهاست که خسته شده است، از وعده و وعیدهای تو خالی و عملی نشده، از حق خوری ها، از بدهی های انباشته و پرداخت نشده، از شکایت این بازیکن و آن بازیکن، از بسته شدن های تکراری پنجره نقل و انتقالات، از جا به جایی های کوتاه مدت و سریع در صندلی مدیریت، از حضور افراد ناکارآمد و...و... .این فصل هم که هنوز آغاز نشده و تا شروعش کمتر از سه هفته باقیمانده است همچنان تمامی این مشکلات را با خود از فصل گذشته یدک می کشد با چند مشکل جدید دیگر که پاک هوادار را از رسیدن به خواسته هایش ناامید کرده است.فصل ۰۳-۱۴۰۲ در حال آغاز است و تیم های دیگر در اردوهای خارجی و تمرینات آماده سازی و جذب بازیکن و بستن یک تیم قدرتمند به سر می برند اما استقلال هنوز تکلیف خودش با خودش روشن نیست.به این جهت برای هوادار تغییر مدیر و آمدن یک مدیر دیگر، تغییر سرمربی و آمدن یک سرمربی دیگر هیچ تفاوتی به حالش نمی کند، وقتی همچنان قرار نیست باری از مشکلات سنگین استقلال توسط این افراد برداشته و کم شود فقط تغییر افراد بدون تغییر تفکر مسوولان در وزارت ورزش نسبت به باشگاه استقلال به واقع چه فایده ای دارد؟! (944) یادداشت هواداری؛ اختصاصی برای روزنامه استقلال جوان (10 تیر 96)...

خبر تلخ اما واقعی است، نیازی هم به اطلاع نیست، متاسفانه هر مدیری که به عنوان مدیرعامل باشگاه انتخاب می شود اول از همه به خالی بودن حساب باشگاه و عدد بدهی ها و تعداد طلبکاران و مشکلاتی که وجود دارد اشاره می کند، شاید وعده و وعیدی هم برای حل مشکلات بدهد اما پس از مدتی او هم با یک بدهی اضافه شده از سمت خود کنار می رود و باز روز از نو، روزی از نو.اینبار خطیر مدیریت جدید استقلال بدهی این باشگاه را بیش از ۶۰۰ میلیارد می داند و استقلال را به عنوان ورشکسته تحویل گرفته است.آیا واقعا باشگاه استقلال با این همه بدهی برای چه مدیری لذت بخش است که با قبول مسوولیت حاضر می شود کوهی از مشکلات را به دوش بکشد و با ناتوانی و سپس اعتراض و گلایه و تجمع هواداران یا مجبور به استعفا بشود یا برکنار شود؟!به واقع این صندلی مدیریت این باشگاه به قول علی خطیر ورشکسته چه چیز جذابی دارد که این مدیر حاضر می شود باز به این باشگاه وارد شود و نسبت به تجربه گذشته اش در یک پستی بالاتر قبول مسوولیت کند.باشگاه استقلال مدیری می خواهد که بتواند با تمام بدهی های موجود و مشکلات مانند آوار ریخته شده آنچنان محکم بایستد و مثل یک جنگجو مبارزه کند که هواداران استقلال به وجودش افتخار کنند.مدیری که حداقل در یک دهه گذشته باشگاه استقلال به خود ندیده است و هواداران آبی را هر فصل کلافه و سردرگم کرده است. (944) یادداشت هواداری؛ اختصاصی برای روزنامه استقلال جوان (10 تیر 96)...

مگر یک تیم چگونه می تواند منحل شود؟ مگر یک تیم چگونه می تواند از صحنه رقابت کنار برود و دیگر اسمی از خود بر جای نگذارد؟ مگر یک تیم چگونه می تواند دیگر هرگز نباشد و تفاوتی هم نمی کند که این تیم استقلال باشد یا پاس تهران یا همدان یا ...و... .وقتی به یک باشگاه، به یک تیم آنقدر بی توجهی شود و طوفانی از بی اعتنایی روی آن هوار شود در طی سالیان سال پر واضح است که به ورطه ورشکستگی خواهد رسید، آن هم اگر استقلالی باشد که اگر مورد عنایت و توجه وزارت ورزش باشد هرگز به این روز نخواهد افتاد و رنگ این روز را نخواهد دید.چه بدهی 600 میلیاردی و چه حتی بیشتر اگر بخواهد به معنای واقعی کلمه برای باشگاه استقلال باشد، هم می تواند توسط باشگاه و هم می تواند توسط وزارت ورزشی که خود متولی این باشگاه و تیم است تسویه شود و دیگر هیچ بدهی ای باقی نماند.. استقلال تنها در صورتی تا نابودی واقعی هیچ فاصله ای نخواهد داشت که همچنان مورد بی توجهی و بی مهری وزارت ورزش باشد.همچنان تنها به انتخاب مدیران متوسط، ناکاربلد و دست و پا بسته دست بزند، همچنان به دنبال فروش بازیکن باشد و برای درآمدزایی به دنبال هیچ فکر اساسی و چاره واقعی نیفتد باشگاه استقلال دیگر آن باشگاه چند دهه گذشته نخواهد شد.. هر چند سخت، هر چند شاید باور نکردنی، اما این بی توجهی ها و بی اعتنایی ها و بی مهری ها در دراز مدت عواقب سخت و تلخ و جبران ناپذیری را برجای خواهد گذاشت.به واقع اگر باشگاه و تیم استقلال صاحب چنین هواداران میلیونی و عاشق و متعصب نبود خیلی زودتر از اینها و حتی با بدهی کمتر از این عدد بدهی که توسط علی خطیر بیان شد به سرنوشت پاس تهران و همدان تبدیل می شد، اما به لطف داشتن میلیون ها هوادار متعصب و پیگیری آنها استقلال همچنان روی پای خود ا (944) یادداشت هواداری؛ اختصاصی برای روزنامه استقلال جوان (10 تیر 96)...